Tadeusz Gabryelski, syn Narcyza i Marianny z Kowalewskich, urodził się 28 października 1909 roku w Kłodawie (chrzestni: Wiktoria Gabryelska i Jan Janiszewski). Szkołę powszechną ukończył w Kłodawie, a następnie uczył się w gimnazjum w Kole i Liceum im. Piusa X we Włocławku. Maturę zdał w 1929 r. i wstąpił do seminarium we Włocławku. W czasie studiów powierzono mu funkcję superiora w niższym seminarium co było wyrazem zaufania przełożonych do pilnego alumna.

Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Karola Radońskiego 17 czerwca 1934 roku. Pracował jako wikariusz i prefekt kolejno w parafiach w Brześciu Kujawskim, Wiechowie, Świątkowiźnie, Chełmicy, Błaszkach (1937-41). W Błaszkach spędził początki okupacji, 6 października 1941 r. został aresztowany i uwięziony w obozie przejściowym w Konstantynowie Łódzkim wraz z innymi kapłanami diecezji. Stamtąd 30 października został przetransportowany do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie otrzymał numer 28150. Przez zimę 1941/42 pracował przy odśnieżaniu obozu, dźwigał ciężkie kotły z jedzeniem. Całkowicie wycieńczony został przewieziony w grupie inwalidów do Hartheim, gdzie został zamordowany w komorze gazowej w dniu 10 sierpnia 1942 roku.