Teofil Choynowski urodził się 4 grudnia 1884 roku w Babiaku, syn Stanisława Bogdana i Natalii z Kisielskich.. Mieszkał w Kole i Turku, w 1900 roku ukończył Gimnazjum Filologiczne w Kaliszu i w tym samym roku wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 marca 1904 roku. Jako wikariusz pracował m. in.: w Błoniu, Białej, Łowiczu, Warszawie (parafia św. Andrzeja), Oleksin, Dąbie.

W 1925 roku został mianowany proboszczem kłodawskim. Za zasługi w pracy duszpasterskiej został uhonorowany tytułem radcy duchownego z przywilejem noszenia oznak urzędu dziekańskiego. Dobry i energiczny gospodarz powiększył cmentarz parafialny, doprowadził do zakończenia budowy parkanu wokół cmentarza. W 1930 roku został honorowym prezesem straży kłodawskiej, której użyczał budynków klasztornych. Dnia 6 października 1941 roku ks. Teofil Choynowski znalazł się w grupie 113 aresztowanych przez gestapo kapłanów diecezji włocławskiej i został wywieziony do obozu przejściowego w Lądzie. 30 października wraz z innymi kapłanami został przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie bardzo osłabiony zaraz zmarł. W kościele parafialnym w Kłodawie znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona ks. Choynowskiemu. Podobnie na cmentarzu na grobowcu doktorostwa Mysłowskich znajduje się symboliczna tablica poświęcona przedwojennemu proboszczowi.
(Źródła: „Polonia Maior Orientalis” t. 2 – „Parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodawie w latach 1939-1958 w świetle źródeł proweniencji kościelnej” – Bartłomiej Grzanka, „Rocznik diecezji włocławskiej 1939 r.”)