Konstanty Stokowski urodził się 1 stycznia 1839 roku w Łączówce, był synem Rocha i Reginy z Brzozowskich.
Brał udział w powstaniu styczniowym w 24 roku życia. Przebyte w powstaniu przez Konstantego Stokowskiego drogi opierają się głównie na przypuszczeniach. Prawdopodobnie walczył w okolicach Koła i Konina, ostatecznie droga ta zakończyła się we wsi Rzgów koło Konina.

Po rozproszeniu się powstańców i upadku powstania rozpoczął się okres represji i wysyłki powstańców na Sybir, przez władze carskie. Stokowski był poszukiwany i postanowił się ukryć, w majątku w okolicach Rzgowa. Na czas rewizji dokonywanej przez kozaków dziedziczki przebrały Konstantego w damski strój, odpowiednio pomalowały i położyły do łóżka. Kozakom oznajmiły, że w łóżku leży ich kuzynka chora na tyfus. Prześladowcy bardzo się tego bali i odstąpili od sprawdzania wiarygodności tych słów i natychmiast opuścili majątek.
W Rzgowie Stokowski poznał 20-letnią pannę Karolinę Dublasińską, córkę Wojciecha i Justyny z Pietraszewskich, z którą ożenił się dnia 31 stycznia 1871 roku. Po ślubie małżonkowie przyjechali w rodzinne strony Stokowskiego, na jego gospodarstwo w Łączówce, które odziedziczył po ojcu Rochu.
Stokowscy mieli pięć córek, najmłodsza Kazimiera wyszła za mąż za Władysława Romanowicza, nadzorcę stacji w Opatówku w powiecie kaliskim.
Karolina Stokowska zmarła 11 grudnia 1922 roku w Kłodawie. Po śmierci żony, Konstanty wyjechał do Opatówka, do córki Kazimiery. Tam zmarł 7 stycznia 1926 roku w wieku 87 lat i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Na zdjęciu z żoną Karoliną.